Tenraz pójźo hyšći raz wó ptaški. Casy pśenjasomy jich kakosći, pócynki abo njepócynki na luźi abo wšake wěcy. Źinsa stej kibut a sprjosk na rěźe.

Pód motom “Naša serbska rěc” pyta Marja Elikowska-Winklerowa za zajmnymi serbskimi słowami, wobrotami abo pśisłowami. Pśi tom su jej pśecej na pomoc wejsanarje, kótarež su ze serbskeju rěcu wótrosli a cesto mógu wulicowaś zajmne wěcy.

Źinsa pójźo dalej wó ptaški. Casy pśenjasomy jich kakosći, pócynki abo njepócynki na luźi abo wšake wěcy. Gaž bóśony kruže na njebju, gronje, až wóni rejuju.

Casy pśenjasomy jich kakosći, pócynki abo njepócynki na luźi abo wšake wěcy. Źinsa pójźo wóptaški: wó šytawu, žorawu a škobrjonka. Na cole a wjerchu głowy maju šytawy běłe pjerje, wokoło woka carne rinki, howac su cełe šere. Dla togo gronje teke žeńskej, ak jo njerědnje woblacona: Ta wuglěda kaž taka šytawa.

W tom źělu źo wó słowo klapaś, abo klapanje. Z tym móžoš wšake rědnje wugroniś. A casy se wóno póśěgujo na stare nałogi, ako "na klapanje hyś".

Marja Elikowska-Winklerowa a naše wejsanarje su se zaběrali ze słowom měch. Pśi tej góźbje zgónijośo teke wjele zajmnego wó něgajšnem burskem źěle, což źinsa tak wěcej njejo.

Pšawy bur jo pśecej glědał na to, až wórjo rowne brozdy/Furchen. Kśiwych brozdow dla by se jomu smjali. W pśenjasonem zymsle móžomy ten wobrot wužywaś, gaž něcht se móli, mysli abo groni něco wopak.

erbske luźe su byli burske a jich rěc jo we tom burskem mócnje zakórjenjona. Mamy rědne wobroty a gronka, kótarež wugroniju wěste mysli, ako na pś.: To se kłoj hejnak rěpa. Rědne pśirownanje, gaž to źo lažko a se raźijo.

Tenraz pójźo wó stogi, ale nic na kuždy pad wóte na póli abo w góli... Gaž což někomu něco direktnje groniś, do wócowu, pón groń to mimo rogow a stogow. Mimo komuźenja a wokołopowědanja. Njewobijaj se.